Μια χαρά ήταν χθες ο Ολυμπιακός για τα δεδομένα της εποχής. Άλλες χρονιές τέτοιες ημέρες οι ερυθρόλευκοι ήταν ακόμα για μπάνια και στο δυνατό φιλικό με την Λουντογκόρετς έδειξαν ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο.

Τουλάχιστον για μία ώρα ο Ολυμπιακός έτρεξε, πίεσε και είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας.

Αν και για τους Βούλγαρους αυτό ήταν το έβδομο ματς προετοιμασίας, η ελληνική ομάδα φάνηκε καλύτερη στον αγωνιστικό χώρο.

Πιο οργανωτική και πιο δημιουργική.

Στο δεύτερο ημίχρονο έγιναν πολλές αλλαγές και λογικό ήταν ο ρυθμός να πέσει.

Ακόμα είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα και κριτική των παικτών. Θα σταθώ, όμως, σε δύο. Στον Σισέ και τον Ρομαό.

Ο υψηλόσωμος στόπερ αφήνει υποσχέσεις. Έχει αθλητικό κορμί, είναι δυνατός και αρκετά γρήγορος για το μπόι του.

Βλέπω μια άνεση στις κινήσεις του και φάνηκε να τα… βρίσκει με τον Μποτία. 

Ο Ρομαό ξέρει πολύ καλά τη θέση του κόφτη. Δεν είναι Μιλιβόγεβιτς να βγει μπροστά και να πάρει ηγετικό ρόλο, όμως είναι εξαιρετικός στην ανασταλτική λειτουργία.

Στο γκολ του Φορτούνη η ενέργειά του να κλέψει τη μπάλα και να πασάρει στον Ανδρούτσο ήταν όλα τα λεφτά.

Η άποψή μου είναι ότι ο Ρομαό έχει αδικηθεί στον Ολυμπιακό.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Μαρσέιγ του δύσκολου Μπιέλσα είχε 34 συμμετοχές.

Αυτός ο παίκτης πρέπει να αξιοποιηθεί και χθες βοήθησε σημαντικά τον Σιώπη.

Παίζει τεράστιο ρόλο ποιος είναι ο παρτενέρ σου. Είτε στο κέντρο της άμυνας, είτε στα αμυντικά χαφ που πλέον οι περισσότερες ομάδες παίζουν με δύο.