Πριν ξεκινήσει το ευρωμπάσκετ ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά με την εθνική γυναικών.

Και σήμερα είναι το πρώτο θέμα σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Δικαίως για τον άθλο που πέτυχε σε βάρος της Τουρκίας και μπράβο της.

Δεν είναι και μικρό πράγμα να μπαίνεις στους «4» της Ευρώπης και να σου ανοίγει η όρεξη και για πιο ψηλά…

Κι όχι τυχαία. Τα κορίτσια έστειλαν για… τσάι τις Ρωσίδες και τις Τουρκάλες.

Αλλά απορώ με το συνάφι μας και ιδιαίτερα τους μπασκετικούς.

Μα, κανένας να μην έχει πάρει χαμπάρι ότι οι γυναίκες κάτι καλό έχουν φτιάξει;

Εδώ μιλάμε ότι τα κορίτσια πάνε φουλ για μετάλλιο.

Θέλουν μία νίκη σε δύο ματς. Κι όπως τις είδα το λέει η καρδούλα τους.

Η ψυχολογία τους είναι στα ύψη και είναι ικανές για όλα.

Μόνο την Μάλτση να βλέπει κανείς στα 39 της χρόνια να παίζει σαν αγρίμι, μπορεί να καταλάβει ότι αυτή η ομάδα ζει και αναπνέει για να ταράξει τα νερά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ασφαλώς η αθλήτρια του Ολυμπιακού δεν παίζει μόνη της, όμως είναι αυτή που εμπνέει και αποτελεί το ιδανικό παράδειγμα για όλες τις κοπέλες.

Γι΄ αυτό και η εθνική είναι ενωμένη σαν γροθιά και τρώει σίδερα.

Κι απ΄ ότι είδα σήμερα η εθνική μας παίζει πολύ ωραίο μπάσκετ.

Για να είμαι ειλικρινής αιφνιδιάστηκα. Δεν περίμενα να έχουμε τόσο δυνατή ομάδα.

Χίλια μπράβο σε όλες τις κοπέλες και τα μέλη της ομάδας.

Να συνειδητοποιήσουν ότι όλο αυτό δεν είναι όνειρο  και να το ζήσουν μέχρι το τέλος…

Συγχαρητήρια και πάντα τέτοια.