Σε λίγες ώρες θα διεξαχθεί ο τέταρτος τελικός στο μπάσκετ.

Τα πνεύματα είναι πολύ οξυμένα και η ατμόσφαιρα περισσότερο θυμίζει πόλεμο παρά αθλητισμό.

Έστω την ύστατη στιγμή θα πρέπει να πρυτανεύσει η λογική, έτσι ώστε όλα να πάνε καλά.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει αποδείξει ότι ξέρει να στέκεται στο ύψος του.

Ασφαλώς αναφέρομαι στην συντριπτική πλειοψηφία που θα πρέπει να περιφρουρήσει την ομάδα.

Το ματς είναι κρίσιμο για το τριφύλλι που θα παίξει με την πλάτη στον τοίχο, διότι με ήττα χάνει τον τίτλο.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί θα είναι στην τσίτα έτοιμοι για τα… δικά τους.

Το αντίθετο. Η ομάδα χρειάζεται τη στήριξή τους, αλλά μόνο με φωνές, συνθήματα και χειροκροτήματα.

Να ξέρετε ότι αυτό θέλουν και οι παίκτες που δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τους συναδέλφους τους στον Ολυμπιακό.

Και οι ερυθρόλευκοι το ίδιο επιθυμούν από τους δικούς τους οπαδούς στο ΣΕΦ και στενοχωριούνται όταν γίνονται μάρτυρες δυσάρεστων γεγονότων.

Τα μάτια όλης της μπασκετικής Ευρώπης θα είναι στο ΟΑΚΑ και το ελληνικό μπάσκετ πρέπει να δώσει απαντήσεις σε αυτούς που περιμένουν να δουν ένα άλλο… σώου.

Διαθέτουμε δυο ομαδάρες και είμαστε τυχεροί που τις απολαμβάνουμε ζωντανά κάθε εβδομάδα.

Όπως το ίδιο κάνουν, για παράδειγμα, οι Άγγλοι με το πρωτάθλημά τους στο ποδόσφαιρο.

Απόψε ο παναθηναϊκός κόσμος πρέπει να δείξει αθλητικό πολιτισμό.

Για πολλούς θα χαρακτηριστώ γραφικός και εκτός πραγματικότητας. Δεν πειράζει.

Αυτό που με νοιάζει είναι σαν άνθρωπος του αθλητισμού να βάλω ένα λιθαράκι στην ομαλή διεξαγωγή του αγώνα. Τίποτε άλλο.

Στο κάτω κάτω το αξίζουν η ιστορία, το όνομα, η φανέλα, οι τίτλοι και τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που έχουν δοθεί τα τελευταία χρόνια σε περίοδο κρίσης για την χώρα.