Ούτε ο πιο φανατικός οπαδός του Παναθηναϊκού θα περίμενε τέτοια νίκη μέσα στην Τούμπα.

Και ήταν απόλυτα φυσιολογικό να πανηγυριστεί έξαλλα από τους παίκτες, την τεχνική ηγεσία και τους παράγοντες που συνόδευαν την αποστολή.

Διότι πέρα από την βαθμολογική σημασία του ματς, ο Παναθηναϊκός πήρε μια γλυκιά ρεβάνς κυρίως για τον αποκλεισμό από το κύπελλο λόγω Κύζα.

Βέβαια, κανένας στο τριφύλλι δεν ξεχνάει ότι στα δύο προηγούμενα ματς στο ίδιο γήπεδο η ομάδα τους δέχθηκε επτά γκολ.

Κι ήθελαν όσο τίποτε άλλο να κάνουν ένα μεγάλο διπλό που δεν ήταν στόχος, αλλά τους βγήκε.

Γιατί με τόσα πολλά προβλήματα ο Παναθηναϊκός πήγε στην Θεσσαλονίκη για να μην χάσει.

Άλλωστε, έπαιζε για τον βαθμό. Το διπλό του ήρθε από το πουθενά.

Εκεί που όλοι νόμιζαν ότι ο Κλωναρίδης θα έκανε καθυστέρηση, έγινε η σέντρα από τα δεξιά, κοιμήθηκε η άμυνα του ΠΑΟΚ και ο Μολίνς το κάρφωσε. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Αξίζουν πολλά μπράβο στον Ουζουνίδη που κράτησε την ομάδα όρθια και οι παίκτες τα έδωσαν όλα.

Ακόμα κι όταν ο ΠΑΟΚ έκανε το 2-1 από το τραγικό λάθος του κορυφαίου παίκτη του αγώνα, του Κουτρουμπή, οι πράσινοι έβγαλαν τρομερή δύναμη, λες και μέσα τους κάτι τους έλεγε ότι το ματς θα γυρίσει.

Στο τελευταίο ματς της σεζόν δεν αξίζει να μιλάμε για συστήματα και τακτικές.

Οι ομάδες ήταν πολύ κουρασμένες και έπαιξαν με πολλές σημαντικές απουσίες.

Το ματς ήταν μετριότατο ως κακό. Ο ΠΑΟΚ είχε την κατοχή, όμως λίγα πράγματα.

Δεν είχε ουδεμία σχέση με τον δυνατό ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα που κάνει τελικές και πιέζει τον αντίπαλο.

Προβλέψιμο το παιχνίδι του και μονότονο.

Ο Παναθηναϊκός έπαιζε πίσω από τη μπάλα, αλλά εκεί που χρειάστηκε να ανέβει και να αντιδράσει το έκανε με τον καλύτερο τρόπο.

Δεν ήταν ανώτερος σαν ομάδα, όμως είχε κίνητρο να δώσει απαντήσεις.

Γι’ αυτό και έπαιξε με ψυχή και δικαιώθηκε.