Δεν πειράζει. Όλοι στον Ολυμπιακό πρέπει να έχουν ψηλά το κεφάλι και να είναι υπερήφανοι για την ομάδα που έχουν φτιάξει.

Είναι πολύ μεγάλη επιτυχία η συμμετοχή σε έναν τελικό στην Ευρωλίγκα μετά από μαραθώνιο 30 αγωνιστικών, συν τα πλέι οφ με την  Εφές και τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ.

Ο Ολυμπιακός εκπροσώπησε επάξια το ελληνικό μπάσκετ και έχασε από μία ανώτερη ομάδα.

Η, αν προτιμάτε από έναν αντίπαλο που είχε περισσότερες λύσεις στο επιθετικό κομμάτι.

Ναι μεν ο Ομπράντοβιτς στηρίχθηκε σε οκτώ παίκτες, όμως οι πέντε από αυτούς ήταν πολύ εύστοχοι στα σουτ δύο και τριών πόντων.

Ο Μπογκντάνοβιτς, ο Κάλινιτς, ο Ντατόμε, ο Ντίξον και ο Ούντο που έκανε τα πάντα.

Η ομάδα του Σφαιρόπουλου έμεινε στο ματς μέχρι τα μισά του τρίτου δεκαλέπτου.

Από εκεί και πέρα οι παίκτες του φάνηκαν κουρασμένοι σωματικά και πνευματικά και ήταν αδύνατον να ακολουθήσουν τη Φενέρ που συνεχώς μεγάλωνε τη διαφορά.

Το άσχημο για τον Ολυμπιακό ήταν ότι ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης δεν βρέθηκαν σε καλό βράδυ.

Η ομάδα δεν πήρε την βοήθεια που χρειαζόταν επιθετικά κι αυτό την επηρέασε σε μεγάλο βαθμό.

Αντίθετα, πολύ καλά πήγαν οι Μιλουτίνοφ και Μπιρτς, ενώ περισσότερες ευκαιρίες έπρεπε να πάρει από μόνος του ο Μάντζαρης.

Η ένστασή μου με το κοουτσάρισμα του Σφαιρόπουλου έχει να κάνει με την επιμονή του στον Πρίντεζη που ήταν εκτός αγώνα, αλλά και στον μειωμένο χρόνο που αγωνίστηκε ο Γκριν.

Αυτά τώρα είναι ψιλά γράμματα, αλλά εκτιμώ ότι ο Ολυμπιακός είχε τις δυνατότητες να παλέψει το ματς μέχρι το τέλος.

Όπως έχει μάθει να κάνει εδώ και αρκετά χρόνια.

Ήταν η όγδοη συμμετοχή του Ολυμπιακού σε έναν τελικό.

Έχει ήδη κατακτήσει τρεις κούπες και θεωρείται μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης.

Δεν πρέπει να τον πάρει από κάτω επειδή έχασε ένα ακόμα τρόπαιο.

Το μέλλον του ανήκει και ο θρόνος του θα τον περιμένει…