Το όλο σκηνικό μου προκαλεί αηδία. Κι όταν βλέπω να πετάνε κουτί μπύρας στο κεφάλι του Ίβιτς, επαγγελματίες παίκτες να πλακώνονται στο ξύλο σαν  παιδιά και ιδιοκτήτες να μιλούν για ηθικούς αυτουργούς λες και δεν τους ξέρουν, αναρωτιέμαι τι άλλο μας περιμένει.

Γιατί η σεζόν κλείνει πολύ άγρια σε όλα τα μέτωπα…

Πουθενά δεν μπορώ να δω κάτι το υγιές, το όμορφο, το ελπιδοφόρο.

Απ΄ όπου και να πιάσει κανείς το ελληνικό ποδόσφαιρο λερώνεται.

Και προσέξτε. Όχι με την ΕΠΟ του Σαρρή η, του Γκιρτζίκη. Αλλά με την ΕΠΟ που εκπροσωπεί την ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ. Μπάχαλο τα έχει κάνει…

Προσωπικά δεν θα πέσω στην παγίδα να παίξω το παιχνίδι του Σαββίδη, ο οποίος απόψε φαίνεται από πάνω, όμως δεν είναι και το ξέρει καλά…

Ούτε, όμως, θα αφήσω στην άκρη πράσινους, κίτρινους και κόκκινους. Ξέρετε γιατί; Διότι όλοι είναι ίδιοι.

Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι μόνο πώς θα κερδίζουν κι ας πατούν σε «πτώματα». Τίποτε άλλο.

Σιγά μην κάτσουν να σκάσουν αν στη θέση του αντικειμένου που τραυμάτισε τον προπονητή του ΠΑΟΚ ήταν μία πέτρα, ένα τούβλο, ένα σίδερο.

Η, αν στον Βόλο θρηνούσαμε νεκρό η, νεκρούς. Αυτά είναι ψιλά γράμματα.

Αυτοί καίγονται ποιος θα είναι ο διαιτητής, ποιοι οι βοηθοί και οι παρατηρητές.

Τέτοιο ποδόσφαιρο θέλουν. Ό,τι και να λένε, όσες συμμαχίες κι αν κάνουν θα μας καταντήσουν μαζοχιστές.

Να το ζητάει ο οργανισμός μας να βιώνουμε τέτοια αίσχη.

Τουλάχιστον εμείς που ασχολούμαστε επαγγελματικά κι όσοι, τέλος πάντων, αγαπούν παθολογικά αυτό το άθλημα και δεν λένε να ρίξουν μαύρη πέτρα…

Υποτίθεται ότι θα ξημέρωνε μία νέα ημέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο κι εδώ γίνεται το έλα να δεις.

Χαμός σε όλα τα επίπεδα. Αυτή είναι η εξυγίανση που προαναγγέλουν εδώ και μήνες τα μεγάλα αφεντικά και οι παπαγάλοι τους;

Γιατί μέχρι τώρα βλέπουμε ακριβώς τα αντίθετα.

Κάθε μέρα και χειρότερα…

Και, μάλιστα, κάποιοι φροντίζουν συνεχώς να ρίχνεται λάδι στην φωτιά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το αύριο.

Δυστυχώς, τα πράγματα είναι πολύ άσχημα και πουθενά δεν βλέπω φως στο βάθος του τούνελ. Μόνο σκοτάδι γιατί έτσι συμφέρει…