Θεωρώ εκτός ποδοσφαιρικής λογικής το εκτεταμένο ροτέισον του Μαρίνου Ουζουνίδη.

Κι εγώ στη θέση του θα κρατούσα κάποιους παίκτες ενόψει του ημιτελικού κυπέλλου, όχι όμως 9 στους 11.

Όπως και να το κάνουμε ήταν ένα παραδοσιακό ντέρμπι με το δικό του χρώμα και οι βαθμοί χρειάζονταν για τα πλέι οφ.

Ασφαλώς δεν ήταν τελικός, αλλά όχι να ξεκινάνε βασικοί μόνο ο Ζέκα και ο Κλωναρίδης.

Κι ο Ίβιτς δεν χρησιμοποίησε Μπίσεσβαρ, Κάνιας, Μαλεζά, Κάμπος (οι δύο τελευταίοι μπήκαν αλλαγή), αλλά παρέταξε μια δυνατή ομάδα που από την αρχή έδειξε πόσο θέλει το ματς.

Η εξέλιξη του αγώνα ήταν απόλυτα φυσιολογική, διότι στο γήπεδο δεν υπήρχε Παναθηναϊκός.

Και μην μου πει ο Ουζουνίδης ότι περίμενε από αυτό το ματς να βγάλει συμπεράσματα για το ρόστερ της ομάδας του.

Και οι πέτρες ξέρουν ότι ο φετινός Παναθηναϊκός στηρίζεται το πολύ σε 12, 13 ποδοσφαιριστές.

Οι υπόλοιποι είναι λίγοι για το όνομα αυτής της ομάδας και το είδαμε και σήμερα.

Οι πράσινοι δεν ήταν ικανοί να αλλάξουν δυο μπαλιές.

Η εικόνα τους ήταν θλιβερή κι ευτυχώς γι’ αυτούς που ο ΠΑΟΚ φρέναρε στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου.

Έκανε μια «κοιλιά» και ξαναμπήκε σε ρυθμό στο τελευταίο 20λεπτο, όμως χωρίς να πιέσει ιδιαίτερα για το 4-0.

Μάλιστα, υπήρχαν φάσεις που οι παίκτες του δικεφάλου έψαχναν τον Κλάους για να σκοράρει.

Φυσικά το ματς του κυπέλλου στη Λεωφόρο δεν θα έχει ουδεμία σχέση με το αποψινό παιχνίδι.

Οι πράσινοι θα παίξουν κομπλέ και θα έχουν ένα επιπρόσθετο κίνητρο για να πάρουν τη νίκη.

Πάντως, ο Ουζουνίδης έσκαψε μόνος του τον λάκκο της ομάδας του και γι’ αυτό πολύ γρήγορα πέταξε λευκή πετσέτα.

Ήταν ένα άσχημο βράδυ για τον 48χρονο τεχνικό, διότι πήρε πάνω του την άσχημη εμφάνιση και την βαριά ήττα.

Ο Ιβιτς τον κέρδισε κατά κράτος στην διαχείριση του αγώνα, ενώ ο ΠΑΟΚ ανέβηκε ακόμα πιο πολύ ψυχολογικά για τη μάχη της Τετάρτης.

Το ευχάριστο για τον δικέφαλο ήταν ότι έδειξε σοβαρότητα, ωριμότητα και ήταν ουσιαστικός και αποτελεσματικός.

Θα ήταν κρίμα για τον κόσμο που γέμισε την Τούμπα να έβλεπε και τον ΠΑΟΚ να κατεβάζει τα δεύτερα…