Σε δύο περιπτώσεις τα χρειάστηκε ο Ολυμπιακός από τον Αρη και αν στο 79 η, το 82 ο Μπαρκάν έκανε το 1-1 θα βλέπαμε τελείως διαφορετικό παιχνίδι.

Για εμένα, όμως, αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, όπως θα ήταν και πιθανή πρόκριση του Αρη.

Όταν ο Μπέντο τολμά να κατεβάζει τέτοια ενδεκάδα όλα είναι πιθανά.

Κεντρικό αμυντικό δίδυμο δύο πιτσιρικάδες, ακραία μπακ δύο μεταγραφές, στον χώρο των αμυντικών χαφ Μάρτινς, Μπουχαλάκη, ξανά τον Μανθάτη, μπροστά Ανσαριφάρντ, Καρντόσο και με σύστημα 4-4-2.

Άλλος προπονητής στη θέση του θα κρατούσε πισινή και θα έβαζε πιο ισορροπημένη ομάδα λόγω του αποτελέσματος στην θεσσαλονίκη.

Ο Πορτογάλος, όμως, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Βλέπει και ο ίδιος ότι ρισκάρει πολλά, όμως επιμένει και μέχρι τώρα δεν το έχει πληρώσει.

Κι όπως έγραψα την περασμένη Κυριακή δεν το κάνει γιατί δεν έχει παίκτες η, πειραματίζεται, αλλά επειδή πιστεύει σε αυτά τα παιδιά.

Δεν μπορώ να ξέρω το αύριο, πάντως εμένα μου αρέσουν πολύ αυτά που βλέπω από τον ξένο τεχνικό, ο οποίος σωστά λέει ότι «αν δεν δούμε τους μικρούς να παίζουν, πώς θα τους κρίνουμε;».

Και με την ευκαιρία καταθέτω την πρότασή μου στον 48χρονο προπονητή.

Να δοκιμάσει τον Ρέτσο και στη θέση του αμυντικού χαφ.

Ο μικρός έχει ήδη αγωνιστεί δεξί μπακ, αριστερό και κεντρικός αμυντικός.

Γιατί να μην τον δούμε σε μία ακόμα θέση; Τίποτα δεν έχει να χάσει.

Ο σωματότυπός του είναι καλός, ξέρει μπάλα, τρέχει και είναι δυνατός.

Στο κέντρο ίσως και να είναι καλύτερος, διότι ως τελευταίος δείχνει να έχει προβλήματα με αντιπάλους που παίζουν γρήγορα τη μπάλα κάτω.

Φυσικά αυτό διορθώνεται μέσα από τα παιχνίδια και τον ρυθμό που θα βρει. Έχει ακόμη δρόμο.

Ο Ρέτσος, πάντως, είναι ένας παίκτης που μπορεί να εξελιχθεί σε πολυεργαλείο για τον Ολυμπιακό.