Ο Γιάννης Καλιτζάκης είπε τα πράγματα με το όνομά τους για τον Παναθηναϊκό και εκφράζει κάθε οπαδό της ομάδας.

Μεγάλο η, μικρό σε ηλικία, πλούσιο η, φτωχό.

Ο παλαίμαχος σέντερ μπακ ξέσπασε για τον απλούστατο λόγο ότι στη θέση των σημερινών παικτών του Παναθηναϊκού έβαλε τον εαυτό του.

Τότε που στην κυριολεξία έδινε και την ψυχή του και μπορούσε να παίζει με σπασμένο πόδι η, χέρι.

Υπάρχει, όμως, μια τεράστια διαφορά. Ο τότε Παναθηναϊκός ήταν μεγάλος και τρανός και οι ποδοσφαιριστές αγωνίζονταν και για τη φανέλα.

Ουδεμία σχέση με τον σημερινό που πια είναι μεγάλος μόνο σαν όνομα, φανέλα και ιστορία και οι παίκτες σκέφτονται  μόνο το πότε θα πληρωθούν.

Σαφώς έχει δίκιο ο Καλιτζάκης για κάποιους παίκτες που δεν έχουν συνειδητοποιήσει σε ποια ομάδα ήρθαν και είναι αδιάφοροι.

Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει είναι αν ευθύνονται  μόνο οι ίδιοι η, το βάρος πέφτει στους ανθρώπους της ομάδας που δεν φρόντισαν η, δεν το έκαναν σωστά να τους εξηγήσουν τι εστί Παναθηναϊκός.

Και με το δίκιο σας θα σχολιάσετε: Ο Λεντέσμα, για παράδειγμα, δεν πρέπει από μόνος του να ξέρει για τον Παναθηναϊκό;

Σωστό. Φυσικά και γνωρίζει το κλαμπ, όμως για να μπει στο νόημα θα πρέπει να μάθει με το νι και με το σίγμα την ιστορία του συλλόγου, τι πρεσβεύει, ποια είναι η θέση του στο ελληνικό ποδόσφαιρο και την Ευρώπη, τις ιδιαιτερότητες με τον Ολυμπιακό, για τον κόσμο του και ένα σωρό άλλα πράγματα.

Όχι απλά ότι έχει τόσους τίτλους κι έχει παίξει σε τελικό Πρωταθλητριών.

Αυτή είναι η βιτρίνα. Σημασία έχει τι υπάρχει από πίσω της.

Έχω την αίσθηση ότι αρκετοί ξένοι παίκτες δεν έχουν καταλάβει το μέγεθος του Παναθηναϊκού και σε αυτό έχουν παίξει ρόλο από τα άσχημα αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια; μέχρι και η πολιτική της διοίκησης που με τις αποφάσεις της και την γραμμή που ακολουθεί έχει μικρίνει την ομάδα.

Η πάγια θέση μου είναι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Και στον Παναθηναϊκό δεν γίνεται να ισχύει κάτι άλλο.

Ο Αλαφούζος κρατάει στα χέρια του τις τύχες της ομάδας και θα την βοηθήσει ουσιαστικά μόνο αν βγει μπροστά.

Να νιώσουν οι παίκτες ότι έχουν πρόεδρο αντάξιο του ονόματος της ομάδας.

Διαφορετικά ό,τι ξεκαθάρισμα κι αν γίνει κι όποιες μεταγραφές, ο Παναθηναϊκός δεν θα τα καταφέρει να ξαναγίνει αυτός που ήταν.

Ο Αλαφούζος πρέπει να εκμεταλλευτεί την παρουσία του Ουζουνίδη, ο οποίος γνωρίζει το DNA του τριφυλλιού και λίγο πολύ έχει τη φιλοσοφία του Καλιτζάκη κι άλλων παικτών του παρελθόντος.

Ο προπονητής του τριφυλλιού δεν ζητάει τον Μέσι και τον Ρονάλντο, αλλά παίκτες που να έχουν φιλότιμο και να θέλουν να διακριθούν μέσα από την ομάδα.

Ξέρει πολύ καλά ότι η ομάδα έχει ανάγκη από παίκτες πολεμιστές, οι οποίοι θα έχουν εγωισμό και δεν θα ανέχονται την ήττα.

Μόνο που για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο Παναθηναϊκός σαν Οργανισμός να ξαναγίνει όπως παλιά, να οργανωθεί σε ευρωπαϊκα πρότυπα και η διοίκηση να πέσει με τα μούτρα στην ομάδα χωρίς να βλέπει φαντάσματα και να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη.

Να ξέρετε ότι οι ποδοσφαιρισέες επηρεάζονται από τα πάντα σε μια ομάδα.

Ακόμα και η τελευταία λεπτομέρεια έχει τη σημασία της…