Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν είναι θαυματοποιός και ασφαλώς χρειάζεται χρόνο για να βγουν τα πρώτα συμπεράσματα ως προπονητής του Παναθηναϊκού.

Δεν γίνεται, όμως, να περάσουν στα ψιλά δύο μεγάλες νίκες σε βάρος του ΠΑΟΚ και του Ατρομήτου μέσα στο Περιστέρι.

Πολύ αμφιβάλλω αν το τριφύλλι θα τα είχε καταφέρει ανάλογα με τον Στραματσόνι.

Σε αυτά τα δύο ματς ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε το φοβερό ποδόσφαιρο, όμως έδειξε στοιχεία ομάδας, ήταν ουσιαστικός και κινήθηκε με πλάνο και οργάνωση.

Αυτό που έκανε ο Ουζουνίδης είναι να δέσει περισσότερο την άμυνα παίζοντας με τέσσερις παίκτες στα μετόπισθεν και δύο αμυντικά χαφ που ανάλογα την εξέλιξη του αγώνα έχουν τη βοήθεια και τρίτου παίκτη όπως έγινε χθες με τον Ρέις.

Έτσι όπως εμφανίζεται ο Παναθηναϊκός, δηλαδή θωρακισμένος στην άμυνα και συμπαγής στο κέντρο, δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά αποτέλεσμα αγωνιστικής πειθαρχίας.

Οι γραμμές είναι κοντά και ο κάθε παίκτης ξέρει τι και πώς πρέπει να το κάνει.

Η ομάδα, δηλαδή, δεν αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι όπως γινόταν με τον Ιταλό.

Με τον Ουζουνίδη οι πράσινοι αρχίζουν να ανεβαίνουν και να βρίσκουν την ταυτότητά τους.

Ταυτόχρονα η ψυχολογία τους είναι πολύ καλύτερη και το κλίμα στα αποδυτήρια πιο ευχάριστο.

Στα συν του Ουζουνίδη είναι ότι «ξέθαψε» δύο παίκτες που τους ξέρει, τον Μπουμάλ και τον Παναγιώτη Βλαχοδήμο.

Δείγμα ότι ψάχνεται παντού και θέλει να δοκιμάσει όλο το ρόστερ πριν πάρει τις οριστικές του αποφάσεις για μεταγραφές και ξεκαθάρισμα στην ομάδα.

Έπειτα ο 48χρονος τεχνικός είναι σοβαρός, ξέρει τα κατατόπια του Παναθηναϊκού και φαίνεται αποφασισμένος να πετύχει.

Γνωρίζει πολύ καλά ότι τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα και θα προχωρήσει με βάση τη λογική.

Δεν είναι ο προπονητής που θα βάλει το εγώ του πάνω από την ομάδα, ούτε θα επιδιώξει να προχωρήσει σε κινήσεις εντυπωσιασμού για τα μάτια του κόσμου.