Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν είναι θαυματοποιός και στάθηκε τυχερός που στο ντεμπούτο του ο μετριότατος Παναθηναϊκός επέστρεψε στις νίκες μετά από καιρό.

Για εμένα, όμως, ο Ελληνας τεχνικός συνέβαλε στη νίκη της νέας του ομάδας.

Κατ΄ αρχάς ο Παναθηναϊκός ήταν πιο ομάδα μέσα στον  αγωνιστικό χώρο και είχε προσανατολισμό στο παιχνίδι του.

Πρώτος στόχος ήταν να μην δεχθεί γκολ και τα κατάφερε εύκολα.

Πρώτα έκλεισε τους χώρους στους επικίνδυνους ακραίους του ΠΑΟΚ και μετά δεν επέτρεψε στον δικέφαλο να κάνει παιχνίδι από τον άξονα.

Αμυντικά, δηλαδή, το τριφύλλι πήγε πολύ καλά.

Η ομάδα έγινε πιο σφιχτή και οι γραμμές ήταν κοντά.

Το πρόβλημα ξεκινούσε στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και στη δημιουργία φάσεων.

Εκεί έχει πρόβλημα ο Παναθηναϊκός και ο Ουζουνίδης καλείται να βρει την άκρη.

Στα συν των πρασίνων ήταν και η διάθεση των παικτών κι αυτό οφείλεται στην εμπιστοσύνη που τους έδειξε ο προπονητής.

Δεν έχει, άλλωστε, κι άλλη επιλογή. Ανεξάρτητα αν θα γίνουν δύο, τρεις μεταγραφικές κινήσεις, το ρόστερ είναι δεδομένο και με αυτούς τους παίκτες η ομάδα θα προσπαθήσει να κυνηγήσει τον Ολυμπιακό.

Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι να γίνει ομάδα με αρχή, μέση και τέλος.

Κατάφερε να πάρει αυτό το σημαντικό τρίποντο επί του ΠΑΟΚ και την Κυριακή έχει μια νέα δύσκολη αποστολή με τον φορμαρισμένο Ατρόμητο.

Σε αυτό το ματς θα φανούν περισσότερα από τις πρώτες μέρες του Ουζουνίδη στην ομάδα, καθώς αν η καλή ψυχολογία θα την βοηθήσει να φτάσει σε μια δεύτερη σερί επιτυχία που θα της δώσει άλλη ώθηση για το μέλλον.

Όπως ισχύει για όλους τους προπονητές έτσι και τώρα θα κρίνω τον Ουζουνίδη σε βάθος χρόνου.

Είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του που κάθεται σε πάγκο μεγάλης ομάδας και θα φανεί αν έχει τα κότσια να σταθεί όρθιος.

Η αποστολή του είναι πολύ δύσκολη κι αυτό το αντιλαμβάνεται ο καθένας.

Ο Μαρίνος, όμως, πιστεύει στον εαυτό του, είναι αποφασισμένος να πολεμήσει και έχει σαν σύμμαχο το πολύ πετυχημένο πέρασμά του από την ομάδα σαν ποδοσφαιριστής.

Τα αποδυτήρια, δηλαδή, μόνο άγνωστα δεν του είναι…