Πολλά γράφτηκαν ήδη για τον θρίαμβο του Ολυμπιακού μέσα στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού.

Εγώ θα προσπαθήσω να το πιάσω από μία άλλη οπτική γωνία.

Δεν ξέρω, λοιπόν, πόσο το έχουν καταλάβει στον Ολυμπιακό ότι από τότε που σταμάτησαν να ασχολούνται με τη διαιτησία άρχισαν να παίρνουν τον αέρα του Παναθηναϊκού.

Κι έτσι πρέπει να κάνουν οι μεγάλες ομάδες.

Όπως και με την ΤΣΣΚΑ που η διαιτησία έσπρωξε ολοφάνερα τους Ρώσους και στον Ολυμπιακό στάθηκαν στο ύψος τους.

Μέχρι πρότινος ο Ολυμπιακός έψαχνε τη διαιτησία για άλλοθι πριν καν τα παιχνίδια.

Την ίδια τακτική, δηλαδή, που ακολουθεί και ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου.

Τώρα, λοιπόν, που στον Πειραιά αποφάσισαν να αλλάξουν τη γραμμή τους και να αφοσιωθούν αποκλειστικά στο αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα βαδίζει από νίκη σε νίκη σε βάρος του αιώνιου αντιπάλου της.

Και το κέρδος της είναι πραγματικά πολύ μεγάλο.

Όχι μόνο για τους βαθμούς και το γόητρο, αλλά για την ψυχολογία της ενόψει ενός απίστευτου μαραθωνίου στην Ευρωλίγκα που κανένας δεν μπορεί να ξέρει πώς θα καταλήξει…

Επιμένω σε αυτό και είμαι σίγουρος ότι η συνέχεια κρύβει μεγάλες εκπλήξεις σε όλα τα επίπεδα.

Έχουμε, όμως, καιρό να το αναλύσουμε αυτό πιο βαθιά.

Σημασία για τον Ολυμπιακό έχει ότι μέσα από τέτοιες επιτυχίες γίνεται πολύ πιο δυνατός.

Ψηλώνει σαν ομάδα και αποδεικνύει ότι τίποτα δεν γίνεται στην τύχη.

Τόσα χρόνια ήταν ο καλύτερος πελάτης του τριφυλλιού και κατάφερε να ισορροπήσει τα πράγματα και τώρα να έχει τον πρώτο λόγο.

Πώς; Με την συμβολή του εξαιρετικού Σφαιρόπουλου, τον ελληνικό κορμό και ιδιαίτερα την ωριμότητα του Σπανούλη.

Ο Ολυμπιακός δεν παίζει το θεαματικό μπάσκετ, όμως είναι ομάδα, η άμυνά του βγάζει φωτιές και οι παίκτες του έχουν περιορίσει τα πολλά αβίαστα λάθη.

Ειδικά στα δύο τελευταία παιχνίδια με Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό οι ερυθρόλευκοι έχουν δείξει τρομερό χαρακτήρα.

Έτσι πήραν και το χθεσινό ματς στο ΟΑΚΑ. Βρέθηκαν μια ανάσα από την ήττα και στο τέλος μίλησαν η κλάση, η καρδιά, συν το λάθος του Πασκουάλ να βάλει τον αργό στα πόδια Φώτση να μαρκάρει τον Σπανούλη.

Για να τα λέμε όλα, βέβαια, ο Ολυμπιακός στάθηκε και τυχερός.

Το παιχνίδι θα μπορούσαν να το κερδίσουν και οι πράσινοι που επέστρεψαν από το -10,  μπήκαν μπροστά στο 38 και φάνηκαν να είναι πιο κοντά στη νίκη.

Στο μπάσκετ, όμως, όλα γίνονται…

Ο Παναθηναϊκός είχε την σοβαρή απουσία του Γκιστ, ο Καλάθης παίζει συνέχεια λόγω έλλειψης του Τζέιμς  και ο Πασκουάλ σαφώς θέλει χρόνο και ενίσχυση της ομάδας.

Το τριφύλλι, δηλαδή, έχει τα ελαφρυντικά του.

Για εμένα το αξιοσημείωτο είναι ότι οι πράσινοι παλεύουν όλα τα παιχνίδια τους μέχρι το τέλος κι αυτό δείχνει πολλά πράγματα.

Οτι οι παίκτες συνειδητοποίησαν ποια φανέλα φοράνε, παίζουν με τον αέρα του νικητή και το κλίμα είναι καλό.

Εκτιμώ ότι το μέλλον ανήκει στον Παναθηναϊκό που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μείνει στην ήττα από τους ερυθρόλευκους και να πέσει με τα μούτρα στο κομβικό και πολύ δύσκολο αγώνα με την Νταρουσάφακα

Το μότο μου είναι ότι στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό.

Τέτοιες ήττες όπως αυτές από την Ρεάλ και τον Ολυμπιακό μόνο καλό θα κάνουν στον Παναθηναϊκό.

Δεν είναι δεμένος σαν τον Ολυμπιακό, όμως κι αυτός έχει όπλο την τεράστια φανέλα του…