Λίγα πράγματα στη Νέα Σμύρνη από τον Ολυμπιακό, ο οποίος, όμως, πήρε μια πολύ σημαντική νίκη.

Δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο, αλλά σαφώς ήταν πιο ποιοτικός από τον Πανιώνιο που δικαιολογημένα φωνάζει για την διαιτησία.

Και συγκεκριμένα για τρεις περιπτώσεις, δύο οφσάιντ και μια δεύτερη κίτρινη στον Ρέτσο για αγκωνιά στον Φούντα.

Ενδεχομένως η εξέλιξη του ματς να ήταν διαφορετική αν η διαιτησία είχε σταθεί στο ύψος της, αλλά σαν εικόνα ο Ολυμπιακός δεν ήταν όπως πέρυσι, όμως καλύτερος του αντιπάλου του.

Πέτυχε δύο γκολ, είχε δοκάρι κι άλλες χαμένες ευκαιρίες.

Τουλάχιστον οι ερυθρόλευκοι προσπάθησαν να βάλουν τη μπάλα κάτω και να δημιουργήσουν , σε αντίθεση με τους γηπεδούχους που αυτοπαγιδεύτηκαν από τις συνεχείς διαμαρτυρίες για την διαιτησία.

 Η εξέδρα άρχισε τις φωνές με το καλημέρα και οι παίκτες παρασύρθηκαν.

Με το παραμικρό «την έπεφταν» στον διαιτητή και τους βοηθούς και στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα δεν μπόρεσαν να παίξουν ποδόσφαιρο της προκοπής.

Είχαν κι απουσίες, βρέθηκε και σε κακή μέρα ο Μασούντ…

Επειδή μιλάμε για ελληνικό ποδόσφαιρο και όλα τα αποδίδουμε στην διαιτησία, ο φίλαθλος κόσμος συζητάει ήδη γι’ αυτές τις τρεις φάσεις που αδικήθηκε ο Πανιώνιος.

Το αν είχαν δόλο ο Λαμπρόπουλος και οι βοηθοί είναι κάτι που το ξέρουν οι ίδιοι.

Προσωπικά στέκομαι στον αγώνα που ήταν κακός.

Κι αυτές οι φωνές, οι διαμαρτυρίες, η ένταση, όλο αυτό το σκηνικό αντικατοπτρίζει πλήρως τι σημαίνει ελληνικό πρωτάθλημα.

Δυστυχώς, αυτοί είμαστε κι αυτά θέλουμε να βλέπουμε. 

Δεν λέω ο Πανιώνιος να κάνει την …κότα και να μην φωνάξει. Όχι.

Έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει αυτό που άξιζε να πάρει και δεν πήρε. 

Αλλά από εκεί και πέρα να κοιτάξει να παίξει ποδόσφαιρο και να πολεμήσει.

Ό, τι πάρει από το ματς.

Όχι να μένει σε αυτές τις φάσεις και να χαλάσει όλο το παιχνίδι.

Στο κάτω κάτω ο κόσμος βλέπει κι έχει άποψη.

Αυτό, λοιπόν, δεν μου άρεσε. Ο ποδοσφαιρικός λαϊκισμός…