Μια και σήμερα είναι ημέρα μπάσκετ λόγω του πρώτου αγώνα του Παναθηναϊκού στη νέα Ευρωλίγκα, βρίσκω την ευκαιρία να επισημάνω τρία πράγματα για τον Ολυμπιακό.

Θα συμφωνείτε μαζί μου ότι θα πρέπει να τον δούμε σε αρκετά ματς για να τον κρίνουμε, όμως εκτιμώ ότι σιγά σιγά πρέπει να έρθει η ώρα ο Ολυμπιακός να σταθεί στα πόδια του και χωρίς τον Σπανούλη.

Δεν γίνεται συνέχεια η ομάδα να στηρίζεται σε έναν παίκτη, όσο καλός κι αν είναι.

Είτε παίζει, είτε όχι ο Σπανούλης, ο Σφαιρόπουλος είναι υποχρεωμένος να χτίσει τον νέο Ολυμπιακό και να βρει τις απαραίτητες λύσεις, έτσι ώστε η ομάδα να παίζει πιο γρήγορα και να γίνει πιο παραγωγική.

Το ιδανικό θα είναι να βρεθεί ένας δεύτερος «μικρός» Σπανούλης για να συμπληρώνει τον κανονικό Σπανούλη και δεν ξέρω αν αυτό ευελπιστούν στον Ολυμπιακό με τον Γκριν που στη Μαδρίτη ήταν χαμένος στο διάστημα.

Στην περίπτωση που το πείραμα αποτύχει η κάλυψη του Σπανούλη, που σημαίνει ότι οι ερυθρόλευκοι δεν θα τα περιμένουν όλα από εκείνον, μπορεί να γίνει μέσα από το ομαδικό παιχνίδι.

Εδώ ακριβώς θα παίξει ρόλο η ικανότητα του προπονητή και των συνεργατών του να βρουν τους απαραίτητους τρόπους αντίδρασης.

Πιθανόν, βέβαια, το ρόστερ να μην είναι το κατάλληλο, όμως η προσπάθεια χρειάζεται.

Όπως θα πρέπει να γίνει σαφές στους παίκτες ότι είναι έγκλημα να τα παρατάνε.

Στην Ισπανία ο Ολυμπιακός έχασε με μεγάλη διαφορά ,διότι στο τέλος οι παίκτες πέταξαν λευκή πετσέτα κι αυτό δεν αξίζει ούτε στους ίδιους, ούτε στην ομάδα.

Ο Ολυμπιακός είναι από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες, έχει γράψει μεγάλη ιστορία, η φανέλα του είναι βαριά, διαθέτει κόσμο και σε κάθε ματς πρέπει να πολεμάει.

Αν δεν γίνεται κάτι τέτοιο σημαίνει ότι κάποιοι μέσα στην ομάδα δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους και έχουν αποτύχει να περάσουν στους ξένους παίκτες τι εστί Ολυμπιακός.

Ευνόητο είναι ότι οι πρώτοι που πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα είναι οι Ελληνες και ο Ολυμπιακός έχει αρκετούς.

Και το τρίτο που θέλω να τονίσω είναι ότι ο Σφαιρόπουλος καλά θα κάνει να δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε ορισμένους παίκτες για να τους κερδίσει και να τον βοηθήσουν στο σύνολο της σεζόν.

Όταν για παράδειγμα ο Παπαπέτρου παίζει πολύ λίγο, λογικό είναι να τον παίρνει από κάτω.

Και τον κάθε Παπαπέτρου. Όπως τον Χάκετ, τον Αγραβάνη, τον Μιλουτίνοφ.

Σίγουρα ο προπονητής ξέρει τους παίκτες του απ’ έξω και ανακατωτά κι έχει καταστρώσει τα πλάνα του, όμως τον παίκτη τον νοιάζει πόσο αγωνίζεται.

Θέλει να αισθάνεται ότι είναι χρήσιμος κι όχι ότι απλά συμπληρώνει το ρόστερ.

Στην Μαδρίτη δεν είδαμε τον Ολυμπιακό στο σύνολό του.

Το «ρεπερτόριό» του ήταν μικρό λόγω της διαχείρισης των παικτών από τον προπονητή.

Αντίθετα με τον Λάσο που αναδεικνύει μέχρι έναν 17χρονο, τον Ντόνσιτς και μπράβο του γιατί στη θέση του Ροντρίγκεθ θα μπορούσε να ζητήσει άλλον παίκτη και δεν το έκανε.

Η επιτυχία του κάθε προπονητή είναι να παίρνει απ’ όλους τους παίκτες αυτό που μπορούν και ανά πάσα στιγμή να είναι έτοιμοι.

Και ο Σφαιρόπουλος ξέρει ότι ειδικά φέτος θα χρειαστεί τους πάντες.