Αυτή είναι η εθνική ομάδα που μας χάρισε μοναδικές στιγμές. Να μην παίζει μπάλα της προκοπής, αλλά να κερδίζει.

Κι όπως έχω γράψει άπειρες φορές μόνο έτσι μπορεί να πετύχει τον στόχο της και να διεκδικήσει την συμμετοχή της στο παγκόσμιο κύπελλο της Ρωσίας.

Γιατί; Διότι δεν μπορούμε να παίξουμε θεαματικό ποδόσφαιρο.

Μας λείπουν οι κατάλληλοι ποδοσφαιριστές.

Έτσι ο Σκίμπε προχωράει με την συνταγή Ρεχάγκελ.

Πρώτα θέλει να φτιάξει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως και  δείχνει να βρίσκεται στον σωστό δρόμο.

Από τη μία οι διεθνείς  βγάζουν ενέργεια και είναι ορεξάτοι κι από την άλλη έχουν δύο νίκες και την Δευτέρα μπορούν να πετύχουν και τρίτη κόντρα στην Εσθονία.

Σε αυτή την ομάδα παίζει μεγάλο ρόλο η ψυχολογία και το καλό ξεκίνημα θα την βοηθήσει στη συνέχεια της διοργάνωσης.

Το ματς στο Ταλίν είναι κομβικό, διότι με 9 βαθμούς η εθνική μας θα αποκτήσει ξανά τη νοοτροπία της νικήτριας και θα αντιμετωπίσει με άλλον αέρα τους Βόσνιους και τους Βέλγους.

Στο αποψινό ματς η Ελλάδα στάθηκε τυχερή που καθάρισε γρήγορα το ματς με το δεύτερο γκολ που ήταν δώρο των Κυπρίων.

Έδειξε κάποια πράγματα στα πρώτα 45 λεπτά που σημείωσε και τα δύο γκολ και στην επανάληψη έκανε διαχείριση του ματς.

Κάπου χαλάρωσε και γι’ αυτό οι Κύπριοι είχαν τις ευκαιρίες να μειώσουν και να ξαναμπούν στο παιχνίδι.

Είναι ολοφάνερο ότι προπονητής και παίκτες  ενδιαφέρονται μόνο για το αποτέλεσμα και ούτε τους απασχολεί το κάτι παραπάνω.

Ασφαλώς έχουν δυνατότητες για να αγωνίζονται τουλάχιστον πιο επιθετικά, όμως είναι ικανοποιημένοι να παίζουν πίσω από τη μπάλα και να βγαίνουν στην κόντρα.

Αισθάνονται ότι τους ταιριάζει καλύτερα και συμφωνώ απόλυτα.

Αυτό που μετράει είναι να ξέρεις ποιος είσαι, πού πας και πώς μπορείς να τα καταφέρεις.