Σε δύο λόγους οφείλεται το πολύ εύκολο 3-0 του Ολυμπιακού επί της ΑΕΚ.

Στο τρομερό πάθος των ερυθρολεύκων και στην μεγάλη τρύπα της Ενωσης στο κέντρο.

Έτσι ήταν φυσιολογικό το ματς να εξελιχθεί σε απόλυτη κυριαρχία του Ολυμπιακού, ο οποίος ταπείνωσε την ΑΕΚ και την προσγείωσε στην πραγματικότητα.

Την έκανε μια μπουκιά. Μια ΑΕΚ που έμοιαζε ομαδούλα της σειράς.

Όχι τόσο με το εμφατικό σκορ, όσο με την συνολική εικόνα τους.

Ο Ολυμπιακός ήθελε πάση θυσία τον αγώνα και φρόντισε να το δείξει από τα πρώτα δευτερόλεπτα.

Οι παίκτες του έπαιζαν σαν σκυλιά.

Κέρδιζαν όλες τις μονομαχίες και έκαναν ό,τι ήθελαν στον άξονα.

Για μισή ώρα στην κυριολεξία οι παίκτες της ΑΕΚ έχασαν το τόπι.

Λες και δεν είχαν μπει στον αγωνιστικό χώρο.

Κατά κράτος τους κέρδισαν οι αντίπαλοί τους, οι οποίοι είχαν ωραία κυκλοφορία της μπάλας, άπλωναν το παιχνίδι τους και δημιουργούσαν φάσεις.

Ουσιαστικά ο Μπέντο έπαιξε με 4-1-4-1. Τον Μιλιβόγεβιτς μόνο του σαν κόφτη και τον Μάρτινς να στηρίζει τον Φορτούνη στις επιθετικές του προσπάθειες.

Την τετράδα την συμπλήρωναν οι Ελιουνούσι, Σεμπά  και κλασικός φορ ήταν ο Ιντέγιε που πραγματικά δίδαξε σε όλους τι πάει να πει μοντέρνος σέντερ φορ.

Ακόμα και στο  δεύτερο ημίχρονο που έριξε ταχύτητα ο Ολυμπιακός ήταν το αφεντικό του ματς.

Κατά διαστήματα, μάλιστα, οι παίκτες της ΑΕΚ φαίνονταν φοβισμένοι και δεν φόρτσαραν να πηγαίνουν πρώτοι στην μπάλα.

Είχαν αποδεχθεί την ήττα και ήταν ανήμποροι να  αντιδράσουν.

Η ΑΕΚ δεν είχε ετοιμαστεί κατάλληλα.

Αυτό ήταν φως φανάρι από το πώς μπήκε στον αγώνα.

Ήταν τρακαρισμένη και πολύ αγχωμένη.

Ο Κετσπάγια άφησε εκτός τον Σιμόες και ο Λαμπρόπουλος ήταν αδύνατον να καλύψει τον Πορτογάλο.

Βρέθηκε και ο Γιόχανσον σε κακή μέρα, οπότε έδεσε το γλυκό για την Ενωση.

Είχα την αίσθηση ότι ο Γεωργιανός θα κατέβαζε τρία αμυντικά χαφ.

Ο Κετσπάγια την πάτησε και εκτέθηκε, διότι  οδήγησε την ομάδα του σε λάθος δρόμο.

Συν την επιλογή Μπακασέτα στην κορυφή. Το παιδί δεν είναι φορ κι ας έπαιζε εκεί στον Αστέρα Τρίπολης και τον Αρη.

Είναι παίκτης πίσω από τον κυνηγό. Όπως τον χρησιμοποιούσε ο Ουζουνίδης στον Πανιώνιο και τον ανέδειξε.

Μπροστά έπρεπε να παίξει ο Αραβίδης που κατέχει την θέση κι ας μην είναι κλασικός φορ.

Τουλάχιστον τρέχει, μαρκάρει και πολεμάει.

Ο Μπακασέτας ήταν άφαντος στο πρώτο ημίχρονο, όπως και ο Χριστοδουλόπουλος όσο αγωνίστηκε.

Κακός ο διεθνή παίκτης και πολύ λίγος ο Ροντρίγκες.

Γενικά όλοι οι παίκτες της Ενωσης είχαν τα χάλια τους κι αυτό ξεκίνησε από τον σχηματισμό της ομάδας και την ανυπαρξία του κέντρου.

Ο Ολυμπιακός έκανε πάρτι στον άξονα.

Ο Φορτούνης θα αιφνιδιάστηκε και ο ίδιος που συνέχεια ήταν μόνος του και είχε την άνεση να κάνει ό, τι θέλει.

Εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και έδειξε να ξαναβρίσκει τον εαυτό του.

Όλοι οι παίκτες των νικητών έδωσαν και την ψυχή τους.

Έτρεξαν πολλά χιλιόμετρα, έβγαλαν ενέργεια, εξαιρετικές συνεργασίες και πρόσφεραν θέαμα στον κόσμο που τους αποθέωσε.

Στέκομαι στον Μάρτινς, ο οποίος ξέρει πολλά κιλά μπάλα.

Είναι πολύ γλυκός με το τόπι στα πόδια, το χειρίζεται άψογα, ξέρει να ξεμαρκάρεται, έχει κοφτή ντρίμπλα, κάθετη πάσα, σουτ και σκοράρει κι από πάνω.

Ο Πορτογάλος ταιριάζει να παίζει μαζί με τον Φορτούνη, με τον αστερίσκο ότι δεν υπήρχαν αντίπαλοι στον χώρο δράσης τους.

θα πρέπει να τους δω και σε άλλα ματς που θα έχουν πίεση για να τοποθετηθώ εκτενέστερα…