Ο Παναθηναϊκός έκανε την καλύτερη παρουσία της βραδιάς, όμως έχασε.

Όπως και ο Ολυμπιακός που τουλάχιστον έχει το άλλοθι των τριών δοκαριών και των πολλών χαμένων ευκαιριών.

Μεγάλος κερδισμένος είναι ο ΠΑΟΚ. Δεν ήταν καλός στο Λίμπερετς, όμως στάθηκε τυχερός και πήρε ένα διπλό που του δίνει πολλές ελπίδες πρόκρισης.

Πρόσωπο του αγώνα ο Αθανασιάδης, ο οποίος σημείωσε και τα δύο τέρματα.

Στο νικητήριο γκολ, μάλιστα, ο Κλάους ξέσπασε για την γκίνια που είχε μέχρι τότε πανηγυρίζοντας μαζί με τους οπαδούς.

Από εκεί και πέρα ο δικέφαλος είχε μεγάλα κενά διαστήματα με κακή ανάπτυξη και πολλά λάθη.

Θα μπορούσε ακόμα και να χάσει το ματς η, να πάρει ισοπαλία.

Η απόδοσή του δεν δικαιολογεί τη νίκη, αλλά στο ποδόσφαιρο αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα.

ΑΔΙΚΕΙ τον Παναθηναϊκό το αποτέλεσμα στην Ισπανία.

Όχι μόνο διότι το τριφύλλι έκανε καλή εμφάνιση, αλλά κι επειδή αντίπαλός του ήταν και η διαιτησία.

Στο 0-0 έγινε καθαρό πέναλτι στον Ιμπάρμπο και η θέλτα έπρεπε να μείνει με 10 παίκτες, οπότε η εξέλιξη του αγώνα λογικά θα ήταν διαφορετική.

Ήταν μια φτηνή ήττα για τους πράσινους που στο τέλος του αγώνα έχασαν την αυτοσυγκέντρωσή τους και την πάτησαν.

Την μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι κεντρικοί αμυντικοί του που βρέθηκαν εκτός θέσης.

Σαφώς έπαιξε ρόλο και η κούραση. Μετά το 70 με 75 ο Στραματσόνι θα μπορούσε να κάνει αλλαγές για να φρεσκάρει την ομάδα του που μέχρι τότε είχε το πάνω χέρι.

Αμυντικά ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε μια χαρά τους Ισπανούς, στο κέντρο κράτησε την μπάλα και έβγαλε καλές συνεργασίες δημιουργώντας φάσεις για γκολ.

Ήταν, όμως, άστοχος κυρίως με τον Ιμπάρμπο που δεν είναι καλός στα τελειώματα.

Η Θέλτα έκανε ροτέισον και δεν μου άρεσε.

Πήρε ένα τρίποντο από το πουθενά…

ΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ έχασε τα γκολ ο Ολυμπιακός και κατάφερε να χάσει μέσα στο σπίτι του από το μαχητικό ΑΠΟΕΛ.

Σίγουρα οι ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν να έχουν ισοφαρίσει νωρίς και να γυρίσουν το ματς, αλλά σαν εικόνα προβλημάτισαν και γι’ αυτό αποδοκιμάστηκαν.

Το έχω τονίσει πολλές φορές ότι ο Ολυμπιακός θέλει χρόνο για να δέσει  και να παρουσιάσει κάτι καλύτερο, αλλά μέχρι τότε είναι φανερό ότι η ομάδα ψάχνει να βρει τα πατήματά της.

Οι παίκτες τρέχουν, προσπαθούν, όμως δεν έχουν καθαρό μυαλό και μοιραία δεν υπάρχει ισορροπία στις γραμμές.

Δέχθηκαν ανόητο γκολ και στην τελική ήταν αλλού κι αλλού. Δείγματα του μεγάλου άγχους που έχουν.

Ο Μπέντο βρίσκεται σε σύγχυση κι έχει μπερδέψει και τους παίκτες.

 Ανακατεύει συνέχεια την τράπουλα κι έχει φέρει αναστάτωση στα αποδυτήρια.

Αυτό φάνηκε στην αλλαγή του Φορτούνη.

Πρώτα ενοχλήθηκε ο Μάριν σηκώνοντας τα χέρια ψηλά νομίζοντας ότι αυτός θα βγει και μετά ο Ελληνας που στον πάγκο κουνούσε συνέχεια το κεφάλι του.

Μέχρι και ο Τσόρι «τα πήρε» με τον προπονητή και το έδειξε…

Αυτές οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους.

Ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης κι αυτό βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο.

Έχουν γίνει τόσα πολλά όλο το καλοκαίρι που είναι πολύ δύσκολο να στέκεται όρθιος χωρίς απώλειες.