Κατ’ αρχάς αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Ηρακλή που κοίταξε στα μάτια τον Ολυμπιακό και θα μπορούσε να πάρει βαθμό η, βαθμούς.

Χωρίς λεφτά και χωρίς αύριο οι παίκτες που του έχουν απομείνει έδωσαν και τη ψυχή τους και γι’ αυτό μετά το 60 με 70 «τα έφτυσαν» και δεν είχαν δυνάμεις να βγάλουν το ματς.

Η κούραση του Ηρακλή ήταν από τους βασικούς λόγους που ο Ολυμπιακός πήρε μια πολύ δύσκολη, αλλά σπουδαία νίκη.

Το ροτέισον του Μπέντο δεν πέτυχε όσο θα ήθελε ο Πορτογάλος.

Η ομάδα του δεν ήταν καλή και στο πρώτο ημίχρονο κινδύνεψε να δεχθεί και δεύτερο τέρμα.

Ουσιαστικά έπαιζε μόνος του ο Τσόρι. Ο Μάρτινς άρχισε να παίρνει πρωτοβουλίες μετά το 30, ο Πάρντο ήταν χαμένος στο διάστημα, ο Καρντόσο δεν έπαιρνε μπαλιές και ο Σεμπά απλά έτρεχε…

Στην επανάληψη ο Ολυμπιακός βελτιώθηκε με καλύτερη και πιο σωστή κυκλοφορία, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι ισοφάρισε με πέναλτι κι όσο περνούσε η ώρα οι αντίπαλοι έχαναν δυνάμεις.

Ο Ιντέγιε είναι σε εξαιρετική κατάσταση και ήταν λάθος του προπονητή του που τον άφησε εκτός ενδεκάδας.

Η διαφορά του με τον Καρντόσο είναι ότι παίζει πολύ περισσότερο για την ομάδα, βγαίνει εκτός περιοχής, κρατάει μπάλα.

Γενικά κάνει πολλές δουλειές, αντίθετα με τον Παραγουανό που είναι φορ παλαιάς κοπής.

Ο Μάρτινς αχρηστεύεται τόσο πίσω, συν ότι ο Ολυμπιακός έχει πρόβλημα στην αμυντική του λειτουργία.

Ο Μιλιβόγεβιτς πρέπει να τρέχει πολύ περισσότερο για να καλύπτει τα όποια κενά δημιουργούνται.

Ο Βιάνα δεν μπορεί να κριθεί από ένα παιχνίδι.

Είναι φανερό ότι ξέρει μπάλα, έχει αθλητικό κορμί και παίρνει καλές τοποθετήσεις.

Θέλει δουλειά για να δέσει με τον Μποτία και το ίδιο ισχύει για τον Ρέτσο.

Ο Περόνε, πάντως, πολλές φορές εξέθεσε τους αμυντικούς και μέσους του Ολυμπιακού που δεν είχαν τον τρόπο να του πάρουν τη μπάλα από τα πόδια.

Η μοναδική δικαιολογία του Ολυμπιακού που τα χρειάστηκε είναι ότι θέλει αρκετό χρόνο για να δέσει η ομάδα του και οι παίκτες να μάθουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου.