Τις τελευταίες ημέρες έχει ανοίξει συζήτηση γιατί το ΟΑΚΑ να πάρει το όνομα του Νίκου Γκάλη και όχι αυτό του Δημήτρη Διαμαντίδη.

Το θέμα το «σήκωσε» ο Γιαννακόπουλος και φαίνεται πως μαζί του συμφωνούν αρκετοί παναθηναϊκοί, που κατά την άποψή μου η, είναι πιτσιρικάδες και δεν ξέρουν τι εστί Γκάλης η, το κάνουν μόνο και μόνο για να αβαντάρουν τον πρόεδρο της ομάδας τους.

Κατ’ αρχάς συμφωνώ 100% με τον Κοντονή που πήρε την σχετική πρωτοβουλία και απόφαση.

Ο Γκάλης είναι ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του μπάσκετ στην Ελλάδα και το έβαλε μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι.

Στις εφημερίδες ήταν ένα μονόστηλο και ο Γκάλης μας υποχρέωσε να αφιερώνουμε σελίδες ολόκληρες.

Μέχρι ειδικά περιοδικά εκδόθηκαν, ενώ οι αγώνες του μπάσκετ σε Ελλάδα και Ευρώπη έχουν ξεχωριστή θέση στην τηλεόραση.

Ο Έλληνας ανακάλυψε το άθλημα από τον μεγάλο Γκάλη, το αγάπησε, το αγκάλιασε και χιλιάδες παιδιά τρέχουν καθημερινά σε κλειστά και ανοικτά γήπεδα για να παίζουν μπάσκετ κι αν μπορούν να γίνουν επαγγελματίες αθλητές.

Όλα αυτά κι άλλα πολλά από την τεράστια προσφορά του Νίκου Γκάλη που όταν έπαιζε στον Άρη κάθε Πέμπτη  στα ευρωπαϊκά ματς τα θέατρα στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη δεν λειτουργούσαν.

Μέχρι και οι γυναίκες ήταν καθηλωμένες στο σπίτι για να τον δουν και να τον απολαύσουν.

Ό,τι γίνεται αυτή τη στιγμή στο ελληνικό μπάσκετ έχει την σφραγίδα αυτού του ανθρώπου.

Τα τρελά λεφτά που παίρνουν ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης και άλλοι παίκτες το οφείλουν στον Γκάλη.

Αυτός άλλαξε ολόκληρο το οικονομικό σκηνικό στον χώρο και φυσικά ό ίδιος κέρδισε πολλά χρήματα με την αξία του.

Μιλάμε για μια απίστευτη προσωπικότητα, έναν αθλητή που είναι αποδεκτός από σύσσωμη την παγκόσμια κοινότητα του μπάσκετ και είναι το λιγότερο ιεροσυλία να τον συγκρίνουμε με τους υπάρχοντες παίκτες στην Ελλάδα κι όχι μόνο.

Ήταν τρομερός παίκτης. Φοβερός σκόρερ και πραγματικός βιρτουόζος της μπάλας με τα μοναδικά σπασίματα της μέσης, τις ξεχωριστές εμπνεύσεις και το παγωμένο αίμα στα σουτ και τις βολές.

Σκόραρε από παντού και ήταν γεννημένος νικητής.

Από εκείνον ξεκίνησε ο θρίαμβος της εθνικής το 1987 και σε αυτόν οφείλεται ότι ακόμα και σήμερα διαθέτουμε μια δυνατή ομάδα.

Είμαι σίγουρος ότι ο Διαμαντίδης συμφωνεί μαζί μου, όπως ο Σπανούλης κι όλα τα παιδιά.

Κανένας τους δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Γκάλη.

Ούτε σαν αξία μπασκετμπολίστα, ούτε σαν συνολική προσφορά στο άθλημα.

Κι αναφέρομαι σε όλους τους Έλληνες παίκτες του παρελθόντος και του παρόντος.

Ο Γκάλης ήταν ένας και μοναδικός και δεν ξέρω αν θα ξαναβγεί ποτέ…

Κάποιοι παναθηναϊκοί λένε ότι ο Γκάλης είναι Θεσσαλονικιός και κακώς πήρε το όνομά του το ΟΑΚΑ.

Πρώτα πρώτα ο Νίκος φόρεσε την πράσινη φανέλα και την τίμησε.

Το πώς έφυγε και τι ακριβώς συνέβη είναι μία άλλη ιστορία.

Από εκεί και πέρα ο Γκάλης είναι ο αγαπημένος αθλητής όλων των Ελλήνων, το σύμβολο του ελληνικού μπάσκετ, ο πρεσβευτής μας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Ειλικρινά το λέω, μου είναι δύσκολο να καταλάβω πώς σκέφτεται ο Δημήτρης και κάποιοι οπαδοί του Παναθηναϊκού.

Εκτιμώ ότι έχουν φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τον Διαμαντίδη, διότι ξέρει πάρα πολύ καλά τι εστί Γκάλης και τι του οφείλει και ο ίδιος.

Δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά.

Είναι η πρώτη φορά στο blog που αναφέρομαι με τέτοια λόγια για έναν άνθρωπο.

Πιστέψτε με, μου βγαίνει από μέσα μου και ενδεχομένως να αδικώ τον Νίκο.

Όταν ήμουν στρατιώτης στην Ρόδο έζησα μια μοναδική στιγμή μαζί του στο Παραδείσι που ποτέ μου δεν θα την ξεχάσω και δεν πρόκειται να την μοιραστώ με άλλους.

Όχι γιατί δεν θέλω εγώ προσωπικά, αλλά γιατί μου το ζήτησε ο ίδιος χωρίς τότε να ΞΕΡΕΙ ότι ήμουν ένας νεαρός αθλητικός συντάκτης.

Ήταν, όμως, η αρχή της γνωριμίας μας για να έχω αργότερα το θάρρος και την ευκολία να του ζητήσω συνέντευξη.

Και ο Νίκος με τίμησε δύο φορές στον έντυπο «ΦΙΛΑΘΛΟ».

Να είναι πάντα καλά ο ίδιος και η οικογένειά του.

Αισθάνομαι ότι η Ελλάδα σαν κράτος δεν είναι ικανή να ανταμείψει ανάλογα αυτόν τον άνθρωπο.

Στις καρδιές των Ελλήνων, όμως, ο Γκάλης ήταν, είναι και θα παραμείνει ό,τι πιο ωραιότερο έχει ζήσει αυτός ο τόπος στον αθλητισμό.