1. Πίεση σε λίγκες και ομάδες, όπως απειλώντας για αποκλεισμό από την Ευρωλίγκα, εάν δεν διαλέξουν το Eurocup. Αυτές οι πρακτικές εφαρμόστηκαν στην υπόθεση της Αδριατικής Λίγκας, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές λίγκες.

2. Μία συμφωνία-συνδικάτο ανάμεσα στις 11 ομάδες που έχουν εγγυημένο συμβόλαιο και είναι πλειοψηφία στην ECA, που σημαίνει πως έξι ομάδες ελέγχουν την, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις αποφάσεις που αφορούν την Ευρωλίγκα και το Eurocup τόσο αθλητικού όσο και διαφημιστικού περιεχομένου.

3. Αυθαίρετα επιλέγονται ομάδες για την Ευρωλίγκα και το Eurocup, που σημαίνει πως καταστρέφεται κάθε διαφημιστική και αθλητική αξία των εγχώριων πρωταθλημάτων και υποβαθμίζει την ανταγωνιστική ισορροπία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

4. Γίνεται καταχρηστική διάκριση σε οικονομικά ασθενέστερες ομάδες και έτσι βρίσκονται σε ακόμη πιο μη ανταγωνιστική κατάσταση.

Στην ουσία, η ECA θέλει να καρπωθεί τα οφέλη του μπασκετικού οικοσυστήματος που αναπτύχθηκε από τις εθνικές ομοσπονδίες (παίκτες, προπονητές, διαιτητές, χιλιάδες άλλες ομάδες), χωρίς να συνεισφέρει στα θεμέλια της πυραμίδας του αθλητισμού, κρατώντας ομήρους τις εθνικές ομάδες και υπηρετώντας τα συμφέροντα των έξι πιο δυνατών εμπορικά συλλόγων.

Από την πρώτη στιγμή, όταν η FIBA παρουσίασε τις προτάσεις της στην ECA τον Ιούλιο του 2015 και ξανά το Νοέμβριο του 2015, ήθελε να συνεισφέρει στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας των ευρωπαϊκών ομάδων χωρίς να έχει την πρόθεση να ελέγχει, να μονοπωλεί και να οργανώνει όλες τις διοργανώσεις των ομάδων της Ευρώπης. Αυτή, ωστόσο, είναι η καθαρή πρόθεση των πράξεων της ECA.