Τον φετινό Ολυμπιακό τον ξέρουμε οι πάντες. Ουδείς περιμένει τώρα τον Φεβρουάριο να παίξει τη μπάλα που έπαιζε πριν έναν και δυο χρόνια.

Και χθες στον Βόλο ήταν με τα κάτω του και τα πάνω του.

Με ένα κεντρικό αμυντικό δίδυμο που δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη ούτε στα ανασταλτικά του καθήκοντα, αλλά ούτε και στις μεταβιβάσεις του.

Κι ο Ολυμπιακός σε δυο, τρεις περιπτώσεις απειλήθηκε πολύ σοβαρά με γκολ.

Στο τέλος, όμως, οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν. Όπως στον αγώνα του πρώτου γύρου καθάρισε στο φινάλε ο Βαλμπουενά με το φάουλ, έτσι και τώρα ο Γάλλος ήταν αυτός που έδωσε στην ομάδα του το νέο τρίποντο.

Και εδώ πρέπει να σταθούμε. Ότι αυτός ο Ολυμπιακός, που είναι κουρασμένος και δεν αρέσει, έχει τον τρόπο να φτάνει στην βρύση και να πίνει νερό.

Εκεί που φαίνεται ότι μπορεί να τα παρατήσει, κάτι γίνεται και παίρνει αυτό που θέλει. Γιατί; Διότι διαθέτει την ποιότητα και τη νοοτροπία του νικητή. Ό,τι πρέπει για μια μεγάλη ομάδα.

Κι όσο τα παιχνίδια συνεχίζονται με αυτόν τον εξαντλητικό ρυθμό, τόσο ο Μαρτίνς θα χρειάζεται όλους τους παίκτες.

Χθες ήταν ο Βαλμπουενά, σήμερα θα είναι ο Ελ Αραμπί και αύριο ο Τικίνιο με τον Μασούρα.

Ο Ολυμπιακός παίρνει πολλά από την ατομική ικανότητα των παικτών του και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τον προπονητή.

Αν σε ένα παιχνίδι δεν αποδώσει η ομαδική δουλειά, τότε θα μπουν τα μεγάλα μέσα.

Κι ο Ολυμπιακός διαθέτει αρκετούς τέτοιους ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν προσωπικότητα και ξέρουν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Έτσι εξηγείται γιατί η ομάδα παραμένει ακόμα αήττητη στο πρωτάθλημα. Δεν θέλει να χάνει και το δείχνει.