Με την απόκτηση των Βαλμπουενά, Μπρούνο και Σουντανί ο Ολυμπιακός διαθέτει πια έξι ακραίους μαζί με τους Ποντένσε, Μασούρα και Χριστοδουλόπουλο.

Απαιτητική η σεζόν με περισσότερα από 45 ματς για τους «ερυθρόλευκους», όμως, όπως και να το κάνουμε, ένας τουλάχιστον φαίνεται να περισσεύει…

Λογικά οι οπαδοί της ομάδας αναρωτιούνται μήπως τεθεί θέμα πώλησης βασικού παίκτη. Του Ποντένσε η, του Μασούρα. Να σημειώσω, πάντως, ότι ο Λάζαρος αναμένεται να επανέρθει μετά τον Οκτώβριο, ενώ από τους έξι παίκτες που παίζουν στα «φτερά» ο μόνος αριστεροπόδαρος είναι ο Αλγερινός.

Ακόμα θυμάμαι τι είχε τραβήξει το 2015 ο Μαζουακού από τον Σουντανί στο δεύτερο ματς του Ολυμπιακού με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην Κροατία.

Από τότε ο Ολυμπιακός τον είχε βάλει στο μάτι και είχαν γίνει συζητήσεις ανάμεσα στις δύο ομάδες, αλλά δεν τα είχαν βρει στο οικονομικό. Ο Μαρινάκης τελικά με 3 εκατ. ευρώ τον πήρε για τη Νότιγχαμ.

Για τον Σουντανί έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση για το αν είναι ο κατάλληλος παίκτης για τις ανάγκες του Ολυμπιακού.

Προσωπικά δεν θα σταθώ ιδιαίτερα ούτε στις πέντε εκπληκτικές σεζόν με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ, ούτε στην κακή χρονιά στην Αγγλία, αν και στη Νότιγχαμ δεν έπαιξε λόγω δύο τραυματισμών.

Ενώ στην Κροατία διέπρεψε με 86 γκολ και 54 ασίστ, τίτλους και γενικά σπουδαίες εμφανίσεις.

Έχει περάσει μάλιστα, με επιτυχία και από την Πορτογαλία με την Γκιμαράες. Κατέκτησε κύπελλο και στον τελικό είχε σκοράρει κόντρα στην Μπενφίκα.

Αυτό που έχει σημασία είναι σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Σουντανί και κατά πόσο θα μπορέσει να πιάσει στον Ολυμπιακό.

Είμαι της άποψης ότι οι πάντες κρίνονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Σαφώς το βιογραφικό του κάθε ποδοσφαιριστή είναι σημείο αναφοράς, όμως μετράει το πώς θα ανταποκριθεί σήμερα κι αύριο κι όχι το τι έκανε χθες.

Με την άμεση προϋπόθεση ότι ο Αλγερινός είναι υγιέστατος ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν παίκτη που γνωρίζει από πρωταθλητισμό. Παίζει με ανάποδο πόδι από τα δεξιά και έχει τη ευχέρεια να κουμπώσει στο 4-2-3-1, αλλά και στο 4-4-2 ως δεύτερος κυνηγός.

Τα νούμερά του, άλλωστε, περισσότερο παραπέμπουν σε κλασικό επιθετικό παρά σε ακραίο. Έχει έφεση στο σκοράρισμα και αυτός είναι ο πιο σοβαρός λόγος που ο Μαρτίνς άναψε το πράσινο φως. Για να έχει γκολ από τους εξτρέμ.

Οπωσδήποτε ο βαθμός δυσκολίας δεν ήταν μεγάλος στο κροατικό πρωτάθλημα και στην Ελλάδα, που το ποδόσφαιρό μας είναι δεύτερης ταχύτητας, ο Σουντανί έχει την ευκαιρία να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε στην Ντιναμό.

Το θέμα είναι να πάρει φανέλα βασικού – προηγούνται Βαλμπουενά, Ποντένσε – να δέσει με την ομάδα και να λυθεί το παιχνίδι του.

Πρόκειται για έναν γρήγορο παίκτη, ο οποίος διακρίνεται για το πείσμα του. Δεν ξεχωρίζει για την συμμετοχή του στο ανασταλτικό κομμάτι, όμως επιθετικά πρεσάρει και βγάζει ενέργεια. Με το που παίρνει τη μπάλα στα πόδια ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ξέρει το… τόπι.

Διαθέτει τεχνική, κλειστή ντρίμπλα και έχει ωραία τελειώματα. Όσα ματς τον έχω δει θυμάμαι ότι του ταιριάζει καλύτερα να αλλάζει πάσες και να φεύγει με ένταση από τα άκρα για να δημιουργήσει φάση η, να την τελειώσει ο ίδιος.

Γι’ αυτό στην Ντιναμό υπήρξαν αρκετά παιχνίδια που αγωνίστηκε είτε σαν δεύτερος κυνηγός, είτε και μόνος – κυρίως στην Ευρώπη – και έφευγε στην κόντρα.