Κάποιες φορές, λιγοστές, ένα όνομα και ένα επίθετο, αποδεικνύονται αρκετά, για να αντικαταστήσουν λέξεις και χαρακτηρισμούς, που απαιτούνται προκειμένου, ένας πρόλογος, μία εισαγωγή να προκαλέσουν, δημιουργώντας προϋποθέσεις ενδιαφέροντος για την συνέχεια που ακολουθεί.

Αυτό συμβαίνει και με την κορυφαία Ελληνίδα τενίστρια, που μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μιας και στα 22 της χρόνια, που έκλεισε στις 25 Ιουλίου, έχει καταφέρει, με τις επιτυχίες της μέσα στα γήπεδα, αλλά και την στάση της έξω από αυτά, να αποτελεί σημείο αναφοράς.

Αυθεντική και ασυμβίβαστη. Σπαρτιάτισσα, όπως ίδια δηλώνει με υπερηφάνια, σε συνεντεύξεις της ανά τον κόσμο, επικαλούμενη την παράδοση από τον τόπο καταγωγής του πατέρα της.

Ελληνίδα, όπως προτάσσει αμέσως στις επίμονες ερωτήσεις κορυφαίων ξένων ΜΜΕ για το πάθος που την χαρακτηρίζει. Μία Ελληνίδα, που στα 18 της χρόνια μετακόμισε στην Βαρκελώνη, για να ακολουθήσει το όνειρό της, επιβεβαιώνοντας επίσης το DNA και την οικογενειακή παράδοση της μητέρα της Αγγελικής Κανελλοπούλου και παλαιότερα του παππού της, Δημήτρη.

Μακριά από την Ελλάδα, αλλά πάντα μαζί της. Κομμάτι του παζλ, όλων εκείνων, που ζουν μακριά από τα σύνορά μας και μέσα από τις επιστήμες, τέχνες και αθλητισμό, μάχονται, κερδίζουν, διακρίνονται. Δημιουργώντας όραμα και προοπτική, περισσότερο αναγκαία στους δύσκολους καιρούς μας. 

Μιλώντας σήμερα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, Νο 90 στην παγκόσμια κατάταξη, θα δηλώσει για μία ακόμα φορά «Σπαρτιάτισσα», θα πει πόσο «μας θαυμάζουν οι ξένοι», μεταφέροντας την εικόνα για την χώρα μας στο εξωτερικό και θα σημειώσει με βεβαιότητα πως «η Ελλάδα θα τα καταφέρει».

Συζητώντας με χαρακτηριστική ωριμότητα, ως συνέπεια και συνδυασμό, παιδείας και αρετών του αθλητισμού, «εκτοξεύει» τους στόχους της στην κορυφή, αναφέρεται στα νέα παιδιά που ονειρεύονται να ακολουθήσουν στα βήματά της, ξεκαθαρίζοντας ότι «ο δρόμος του τένις είναι μακρύς και μοναχικός», πάει μπρος-πίσω τη ζωή της.

Σε μία συνομιλία, που κατάφερε να εξασφαλίσει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, σε μικρή απόσταση από το Wimbledon, σε ένα διάστημα, που οι καλοκαιρινές διακοπές για εκείνη, «στριμόχνωνται» σε συνεχείς αγώνες και προπονήσεις. Τίμημα του πρωταθλητισμού. Στον δρόμο που η Μαρία Σάκκαρη ?τρέχει με επιτυχία. 

-Απομακρυσμένη, αλλά και κοντά χρονικά στο Wimbledon, ποια είναι τα συναισθήματα, οι εμπειρίες, τα ερωτηματικά σας από τη μεγάλη παρουσία στο κορυφαίο τουρνουά;
«Ήταν μία πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα, καθώς είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο σημαντικά τουρνουά της χρονιάς. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη που θα έπαιζα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά».

«ΟΣΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΤΛΟ GRAND SLAM»
Μετά το Wimbledon η Μαρία Σάκκαρη, σκαρφάλωσε τέσσερις θέσεις και βρέθηκε στο Νο 90 της παγκόσμιας κατάταξης. Η κορυφή δείχνει ακόμα μακριά, αλλά φαίνεται ότι η Ελληνίδα πρωταθλήτρια, δείχνει αποφασισμένη να την κατακτήσει, όπως σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Γνωρίζοντας και υπογραμμίζοντας την αξία της διαδρομής, αλλά φυσικά και το πόσο σημαντικό είναι, να βάζεις στόχους.
-Περάσατε για πρώτη φορά στην καριέρα σας στον τρίτο γύρο του Wimbledon. Ηταν η δεύτερη φορά που φτάσατε στον 3ο γύρο ενός Grand Slam, αφού προηγήθηκε το Australian Open. Που θα προσπαθήσετε να φτάσετε, τι θα σας ικανοποιήσει όταν έρθει η ώρα να σταματήσετε;
«Όσο πιο μακριά γίνεται και μακάρι, στην κορυφή και γιατί όχι με έναν τίτλο grand slam».

«Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΤΕΝΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ»
Η Μαρία Σάκκαρη έκανε την παρθενική της εμφάνιση το 2012 με την εθνική ομάδα της Ελλάδας στο Fed Cup. Το 2015 πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση σε grand slam διοργάνωση καθώς αγωνίστηκε στο US Οpen φτάνοντας μέχρι τον πρώτο γύρο. Από τότε, δίνει δυναμικά «το παρών» σε κάθε μια από τις τέσσερις διοργανώσεις grand slam, φτάνοντας το 2017 στον τρίτο γύρω του Australian Open και νωρίτερα αυτό τον μήνα στον ίδιο γύρο του Wimbledon, όπου ηττήθηκε από την Τζοάνα Κόντα, εκείνη την στιγμή Νο 7 της παγκόσμιας κατάταξης.
-Τα ονόματα και η καριέρα της μητέρας σας Αγγελικής Κανελλοπούλου -κορυφαία τενίστρια με νίκες απέναντι σε αθλήτριες κορυφαίου επιπέδου- αλλά και του παππού Δημήτρη Κανελλόπουλου, κάποιοι θα πουν ότι άνοιξαν πιο εύκολα πόρτες. Ομως ταυτόχρονα, ένα παιδί στο ξεκίνημα και την διαδρομή της καριέρας του, όχι στο τένις, αλλά και στον αθλητισμό γενικότερα, βιώνει ίσως ένα επιπλέον βάρος στους ώμους του; Είναι έτσι; Υπάρχει το στοιχείο του ανταγωνισμού;
«Δυστυχώς ή ευτυχώς το τένις δεν είναι εταιρεία ή γραφείο. Πρέπει όλα να τα κάνεις και να το αποδείξεις από μόνος σου. Είσαι μόνος σου μέσα στον γήπεδο και ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και μοναχικός».

-Το τένις μπήκε νωρίς στη ζωή σας. Πως συνέβη; Ηταν η μητέρα σας, ο παππούς σας; Ηταν κάτι που θα γινόταν έτσι κι αλλιώς;
«Ξεκίνησα τένις επειδή έπαιζε ο αδερφός μου σε κάτι γήπεδα κοντά στο σπίτι μου έτσι μετά από αυτό ξεκίνησα να παίζω και με τον παππού μου».

«ΤΟ ΤΕΝΙΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΟΥ»
Όπως τα περισσότερα παιδιά, όταν γνωρίζονται με τον αθλητισμό δοκιμάζουν σπορ και παιχνίδια, πριν καταλήξουν. Και αυτό είναι ίσως το ωραίο, γιατί μέσα από τον αθλητισμό επιταχύνεται η ανάπτυξη σώματος αλλά και πνεύματος.
-Γιατί τένις και όχι κάποιο άθλημα; Φαντάζομαι ότι θα είχατε ασχοληθεί και με κάτι άλλο από τον χώρο του αθλητισμού;
«Ναι η αλήθεια είναι ότι είχα δοκιμάσει πολλά αθλήματα, όπως κολύμβηση, στίβο, καράτε, μπαλέτο, αλλά με κέρδισε το τένις στο τέλος ίσως επειδή είναι ατομικό και ταίριαζε σε μένα. Στον χαρακτήρα μου».

«Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΗ ΤΟΥ»
-Πρόσφατα σε μία ανάλυση, αναφέρθηκε ότι η ακαδημία τένις του Ράφαελ Ναδάλ, που εγκαινιάσθηκε το περασμένο φθινόπωρο στη Μαγιόρκα, χρεώνει 56.000 ευρώ ετησίως για μαθήματα τένις και σχολείο. Η νέα ακαδημία του ελληνικής καταγωγής γεννημένου στη Γαλλία, Πάτρικ Μουράτογλου, στη γαλλική Ριβιέρα, χρεώνει περίπου 40.000 ευρώ ετησίως, ενώ η Ακαδημία IMG στη Φλώριδα κοστίζει 78.250 δολάρια (68.827 ευρώ). Ακαδημίες που συνδυάζουν τένις και σπουδές σε πανεπιστήμια. Πόσο σημαντικό είναι η προπόνηση να γίνεται από ειδικευμένους-έμπειρους προπονητές;
«Δεν είναι απαραίτητο κάποιος παίκτης να πηγαίνει σε μία τόσο μεγάλη ακαδημία στο εξωτερικό για να βρει καλούς προπονητές τένις. Πολλοί αθλητές βρίσκουν καλούς προπονητές από την χώρα τους που δεν εργάζονται σε μία τόσο μεγάλη ακαδημία. Το σημαντικό είναι ο αθλητής να πιστεύει τον προπονητή του και ο προπονητής στον αθλητή του».

Το τένις, όπως κάθε ατομικό άθλημα, έχει δρόμο δύσκολο, μοναχικό, όπως και η ίδια παραδέχθηκε. Δρόμος που πολλές φορές δημιουργεί πιο εύκολα κούραση, απογοήτευση, αίσθημα παραίτησης. Επιπλέον, μελέτες, δείχνουν ότι χρειάζεται μεγαλύτερη οικονομική υποστήριξη. Εμπόδια που άλλοι μπορούν να ξεπεράσουν, προχωρώντας, άλλοι πάλι όχι.
-Σύμφωνα με σχετικά στοιχεία από διεθνείς έρευνες, προκύπτει πως οι μισοί από τους 14.000 επαγγελματίες παίκτες του τένις δεν αποκομίζουν καθόλου χρηματικά έπαθλα. Αξίζουν τα μεγάλα ονόματα ακαδημιών; Τελικά το τένις είναι ένα άθλημα που απευθύνεται σε παιδιά που οι οικογένειές τους έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα υποστηρίξουν;

«Όχι απαραίτητα. Το καλό είναι ότι ακόμα υπάρχουν χώρες και ομοσπονδίες που στηρίζουν τους αθλητές τους έτσι ώστε να μη στριμώχνονται οι οικογένειες οικονομικά. Ειδικά στα πρώτα τους βήματα».

«ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΤΟΣ ΓΗΠΕΔΟΥ, ΧΑΛΑΡΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ»
Η Μαρία Σάκκαρη, γνωρίζει πολύ καλά, από τα 22 της κιόλας χρόνια, ότι ο πρωταθλητισμός, προϋποθέτει θυσίες. Μεγάλες. Χρειάζεται χαρακτήρα. Είναι ένας άλλος δρόμος, ανταγωνιστικός, που πρέπει να είσαι αποφασισμένος για να τον περπατήσεις.
-Εχετε μιλήσει για δύο τελείως διαφορετικές προσωπικότητες. Η μία εκτός γηπέδου και η άλλη εντός. Πως διαμορφώνεται η προσωπικότητα στον πρωταθλητισμό και πως τον αθλητισμό;
«Δεν είναι θέμα πρωταθλητισμού η αθλητισμού είναι θέμα πως κάνεις το επάγγελμα σου και πως είσαι εκτός αυτού. Εντός γηπέδου είμαι πολύ ανταγωνιστική εκτός γηπέδου είμαι πολύ χαλαρή και θέλω να απολαμβάνω τη ζωή μου όπως όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι με την οικογένειά μου και την παρέα μου». 
-Που ζείτε, Ελλάδα ή εξωτερικό, πως περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας; Ασχοληθήκατε κάποια στιγμή περιστασιακά, παράλληλα με το μόντελινγκ. Θα το ξανακάνατε;
«Ζω μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και εξωτερικού. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ασχοληθεί με το μόντελινγκ ήταν απλά μία φωτογράφηση για το χορηγό μου την εταιρεία Replay».

«ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ»
Το παιχνίδι δεν έχει μόνο νίκες, χαρές, επιτυχίες. Εχει και ήττες, απογοητεύσεις, δάκρυα. Όμως πάντα διατηρεί την ευχαρίστηση της συμμετοχής, του αγώνα, γιατί ποτέ και πουθενά δεν υπάρχει νίκη χωρίς μάχη.
– Τελικά στον επαγγελματισμό έχει σημασία μόνο η νίκη ή ακόμα μπορεί να βρει κάποιος ευχαρίστηση και στο παιχνίδι;
«Πρέπει πάντα να ευχαριστιέσαι το παιχνίδι ώστε να έρθει νίκη. Πολλές φορές δεν έρχεται η νίκη αλλά κι αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι».

«ΕΙΜΑΙ ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΣΣΑ, ΠΙΣΤΕΥΩ ΌΤΙ ΜΠΟΡΩ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ»
Οι Ελληνες του …εξωτερικού, περισσότερο συχνά από εμάς, επικαλούνται την δύναμη, το πάθος και την αισιοδοξία ως χαρακτηριστικά μας. Είτε λόγω προϋποθέσων, είτε λόγω ανάγκης, εξαιτίας της συνεχούς επαφής με ξένους, που διαβάζουν για εμάς και την χώρα μας, χαρακτηρισμούς που δεν μας αφορούν.
-Εχετε δηλώσει πως πριν από το παιχνίδι, όσο δύσκολο κι αν είναι, σκέφτεστε: «Είμαι Ελληνίδα και επομένως μπορώ να τα καταφέρω». Τι σας κάνει να το πιστέψετε; Είναι η μικρή χώρα που κάνει μεγάλα πράγματα ή κάτι άλλο;
«Η Ελλάδα έχει αποδείξει πολλές φορές ότι τα καταφέρνει μέσα από πάρα πολλές καταστάσεις. Ετσι και εγώ, γι’ αυτό πιστεύω ότι μπορώ πάντα να τα καταφέρνω. Και ακόμα περισσότερο επειδή είμαι Σπαρτιάτισσα».
-Ο καθένας που αρχίζει να κάνει αθλητισμό έχει ινδάλματα. Σερένα Ουίλιαμς, Ραφαέλ Ναδάλ, Ρότζερ Φέντερερ, όσο γνωρίζω είναι τα δικά σας. Τι θα θέλατε να έχετε από αυτούς, κάτι που τους κάνει ξεχωριστούς;
«Το πείσμα η συγκέντρωση και αφοσίωση στο άθλημα είναι αυτά που τους κάνουν ξεχωριστούς. Κάτι που πιστεύω πως και εγώ το έχω. Σίγουρα είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να έχω και εγώ στη συγκεκριμένη φάση που έχουν εκείνοι, αλλά είμαι σίγουρη ότι με σκληρή δουλειά θα το αποκτήσω».

«ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΠΕΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΜΟΥ Η ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΔΡΑΣΗ»
Οι αθλητές, προβεβλημένοι περισσότερο από άλλους, γίνονται περισσότερο εύκολα, παράδειγμα, αποτελούν κίνητρο. Και είναι ανάγκη το πρότυπο που δημιουργούν, η εικόνα που θα εισπράξουν τα νέα κυρίως παιδιά, να στρέφεται στην σωστή κατεύθυνση. 

-Μέσω διαφημιστικού της Εθνικής Τράπεζας, προωθήσατε φιλανθρωπική δράση. Πόσο σημαντικό είναι αθλητές-πρότυπα, να συμμετέχουν σε ανάλογες πρωτοβουλίες;
«Πιστεύω ότι για έναν αθλητή είναι πολύ σημαντικό να έχει φιλανθρωπική δράση. Και θα πρέπει να είναι μέσα στις προτεραιότητες του, γιατί πρέπει να συνεισφέρουμε για το καλό της κοινωνίας».

«ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΌΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ»
-Πως βλέπετε από την δική σας οπτική την κατάσταση στην Ελλάδα της κρίσης. Πως μας βλέπουν οι ξένοι, οι κορυφαίοι αθλητές που μιλάτε; 
«Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πολύ δύσκολη. Αλλά παρ? όλα αυτά, όλοι οι ξένοι μας βλέπουν και μας θαυμάζουν και μας λένε για το πόσο όμορφη είναι η χώρα μας. Γι’ αυτό και πολύ σπουδαίοι τενίστες επισκέπτονται τα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι. Είμαι σίγουρη πως η Ελλάδα σε μερικά χρόνια θα τα καταφέρει».